Uczmy się od siebie nawzajem.

Festiwal POMADA, który powstał w 2010 roku po 3 udanych edycjach postanowił zmienić swoje oblicze, aby nie tylko rozwinąć się w przyszłość, lecz także pomóc innym działaczom społecznym oraz artystom zaangażowanym w promowaniu i rozwijaniu swoich działań. 

POMADA pisze o sobie tak:

POMADA to grupa kilku osób, które po raz pierwszy połączyły siły w 2010 roku, by zaprezentować swoje punkty widzenia – perspektywę nieheteronormatywnej wrażliwości. (za fanpage)

Widzimy, więc iż organizatorzy festiwalu chcą przedstawić sztukę polską pod innym kątem. W tym roku jednak zdecydowali się na formułe laboratorium by zbudować forum wymiany zdań o sztuce i aktywiźmie queerowym oraz feministycznym. Jednak by obronić się przed sztywną formułą konferencji przemowy miały być krótkie (około 10 min), a tematyka nie dotyczyła jedynie Sztuki i Kasy, lecz także Seksu i Rodziny. Dodatkowo po każdym bloku spotkań odbywała się dyskusją w kole, która miała służyć wyrównanie pozycji i ważności wszystkich uczestniczących. 

Takie forum miało odpowiedzieć polskim aktywistom i artystom na pytania, bądź też postawić ich jeszcze więcej. Z pewnością rozwijało to pole widzenia i znajomość zagadnień.

Wszystkie wystąpienia zostały nagrane więc zachęcam do obejrzenia na stronie POMADY na portalu Youtube. Poniżej zamieszczam playliste z panelu SZTUKA:

 Więcej informacji o POMADZIE znajdziecie także na ich stronie www.

Mikołaj Czerwiński, zarządzanie kulturą, I rok stacjonarne

„Powrót do domu” krakowskich artystów!

Powrót do domu krakowskich artystów.

W ubiegły piątek została otwarta bardzo interesująca wystawa pt. “Powrót do domu”. Jest to zbiór prac 12 młodych artystów, dla których Kraków to coś więcej niż tylko miejsce zamieszkania – to przede wszystkim miasto, które jest inspiracją !

Czym jest ów tytułowy powrót do domu i o czym opowiada wystawa ?
Chyba każdy z nas doświadczył powrotu do domu nad ranem, gdy na ulicach spotyka się towarzystwo powracające z hulanek, z tą częścią narodu, która wybiera się o tej samej porze do pracy. I to właśnie o tej magicznej części doby mówią wystawione dzieła. Taki temat to doskonała okazja do ukazania magii miasta, ale także pretekst do stworzenia mitu krakowskiej tradycji nocnych zabaw połączonych ze spożywaniem trunków o różnej mocy i dyskusji o życiu… Kiedyś- w epoce Młodej Polski tak bawiła się bohema, teraz to w pełni demokratyczna rozrywka! Uliczne spotkania o świtaniu dają okazję nie tylko do konfrontacji różnych stylów życia, ale także- a może przede wszystkim ukazują piękno miasta. Bo Kraków najpiękniejszy jest o wschodzie słońca! Dawid Radziszewski- kurator wystawy- dobierając obrazy do ekspozycji , wykazał się niezwykłym smakiem artystycznym: choć obrazy tworzyło 12 artystów- wszystkie zdają się stanowić jedność! I nie mówię tu o stylu a o emocjach!

Obrazy pokazano w niezwykłej scenerii: w dawnym klasztorze ss Koletek. Ten interesujący, częściowo barokowy budynek już wkrótce zginie z mapy miasta, w jego miejsce wybuduje się nowoczesny dom z ekskluzywnym penthousem. Może ta wystawa to ostatnia okazja do zobaczenia klasztornych wnętrz.

Wystawę zorganizowała Fundacja Sztuk Wizualnych a swoje prace prezentują na niej: Rafał Bujnowski, Łukasz Jastrubczak, Tomasz Kowalski, Marcin Maciejowski, Bartek Materka, Krzysztof Mężyk ,Mikołaj Moskal, Agnieszka Polska, Paweł Książek, Wilhelm Sasnal, Jane Simon,Jakub Julian Ziółkowski.
Gorąco polecam!

Antoni Polak – student III roku Zarządzania Kulturą.

„Dziady” Łukasza Surowca wciąż w obiegu.

Tydzień po zamknięciu wystawy „Dziady” Łukasza Surowca w Bunkrze Sztuki (6.02–3.03.2013), wciąż trwają dyskusje i polemiki wokół jej tematu i sposobu wykorzystania przestrzeni galerii sztuki. Niewątpliwie była to najszerzej komentowana krakowska wystawa ostatnich miesięcy, dlatego stanowi świetny przykład samonapędzającej się promocji kultury.

Temat bezdomności podjęty przez artystę okazał się niezwykle prowokujący i drażniący dla mediów, wywołał również żywą dyskusję wśród lokalnych mieszkańców. Przestrzeń galerii podzielono na dwie przestrzenie; w pierwszej umieszczono prace artysty – Szczęśliwego Nowego Roku (2011–2013),  Black Diamonds (2012–2013)i Wózki (2012), w drugiej zorganizowano tzw. Poczekalnię, w której zgodnie z założeniami można było: „Schronić się przed mrozem; poczekać na wiosnę, zmianę; zostaje zawieszona umowa społeczna; kształtują się nowe rozwiązania społeczne; można podzielić się doświadczeniami życiowymi”, która była dostępna dla wszystkich, 24 godziny na dobę.

Poczekalnia umożliwiła żywą obecność na wystawie ludzi, o których opowiada, uczyniła temat realnym, koniecznym do podjęcia przez społeczeństwo, a jej szeroki oddźwięk w mediach skłonił ludzi, na co dzień niezainteresowanych sztuką, do odwiedzenia galerii, uczestnictwa w kuratorskim oprowadzaniu po wystawie, wzięcia udziału w dyskusji. Informacje o działaniach w przestrzeni publikowane były na bieżąco na blogu: http://dziadypoczekalnia.blogspot.com/

Z punktu widzenia marketingu kultury, warto przyjrzeć się informacjom podawanym w mediach, ich zmianom w ciągu miesiąca, nasilającej się dyskusji – wszystkie linki do recenzji i relacji łatwo znaleźć na profilu Bunkra Sztuki (http://www.facebook.com/bunkiersztuki), polecam również zwrócić uwagę na polemiki między blogerami:  
Recenzja Miłosza Słoty: http://obieg.pl/recenzje/27968
Polemika Anety Rostkowskiej: http://parergonn.blogspot.com/2013/02/czy-uczestnictwo-w-projekcie.html
Polemiki Alicji Palęckiej i Karoliny Miszczak: http://www.obieg.pl/prezentacje/28120
Tekst Karoliny Plinty: http://ha.art.pl/felietony/2867-karolina-plinta-sztuka-na-goraco-12-w-czynie-spolecznym-dla-muzeum-sztuki-nowoczesnej.html

Anna Marjankowska, III rok Zarządzania Kulturą

W Krakowie trwa malowanie Mayamuralu – muralu na koniec świata, któremu patronujemy. Dzień 4. 

mayamural:

@Mayamural is still being painted https://www.facebook.com/mayamural2012

DailyArt – polska aplikacja edukacyjna na smartfony podbija świat i potrzebuje Twojej inwestycji!

AKTUALIZACJA 19 XI 2012 – udało się! https://twitter.com/zstanska/status/270281410814803968

————-

Autorką artykułu jest twórczyni aplikacji, Zuzanna Stańska, autorka bloga techno@museo – o nowoczesnych muzeach.

                                                  

DailyArt to bezpłatna aplikacja działająca na iPhone’y i telefony z systemem Android stworzona przez polską firmę Moiseum. Każdego dnia wysyła ona jedno dzieło sztuki wraz z krótką ciekawostką na jego temat. Ciekawostki pisane są przez historyka sztuki, nie są to więc takie suche, bezmyślnie przepisane teksty z encyklopedii, jak to zazwyczaj w aplikacjach zajmujących się sztuką bywa. Aplikację można zobaczyć i ściągnąć tutaj: www.dailyartapp.com

Po kilku tygodniach od publikacji mamy świetne recenzje, 12 tysięcy użytkowników na całym świecie i mnóstwo pomysłów, co z tym dalej zrobić. Jako, że potrzebujemy szybko pieniędzy na działania marketingowe, tworzenie treści jeszcze lepszej jakości i zaimplementowanie kilku ważnych zmian zdecydowaliśmy się na crowdfunding – tzn. na formę finansowania projektu przez społeczność internetową.

Stworzyliśmy kampanię w serwisie appbackr.com, który zajmuje się tylko aplikacjami mobilnymi. Działa on w ten sposób, że za wpłacenie 10 dolarów inwestor otrzymuje 13 dolarów zwrotu z zysków ze sprzedaży aplikacji w App Storze. Wszystko działa bardzo prosto, jest sprawdzone i rzetelne. Zbieramy 3000 dolarów.

Z tego, co wiem, jesteśmy jedyną aplikacją z Polski, która zdecydowała się na rozpoczęcie przygody z crowdfundingiem. Proszę, dorzućcie nam parę groszy (każdy dolar się liczy!), trzymajcie kciuki i proszę mówcie o naszej akcji znajomym – na Facebooku, na Twitterze, czy w innych miejscach. Zbieramy 3000 dolarów.

Tutaj jest link: http://www.appbackr.com/app/DailyArt-PRO

————-

AKTUALIZACJA 19 XI 2012 – udało się! https://twitter.com/zstanska/status/270281410814803968

————- 

                                                   

E-poradnik: Jak promować sztukę. Dla wszystkich, którzy zapiszą się na newsletter portalu http://rynekisztuka.pl/

W Krakowie powstał nowy mural. Na ulicy Józefińskiej, na Podgórzu robot Lema promuje Festiwal Conrada 2012 hasłem “Pomyśl: Literatura!”. Malowidło powstało w dniach 10-14 października 2012. Więcej informacji poniżej. Jak Wam się podoba?

Mural Robot Lema. Powstał w dniach 10–14 października 2012, ul. Józefińska w Krakowie / Podgórze / Check in »

Projekt: Filip Kuźniarz / Koordynacja: Aleksandra Toborowicz / Wykonawcy: Weronika Kasprzyk, Paulina Lichwicka, Aleksandra Piórek, Olka Kontrolka, Joanna Róg-Ociepka, Roch Urbaniak, Artur Wabik, Filip Kuźniarz, Aleksandra Toborowicz

Organizatorzy: Fundacja Sztuki Nowej ZNACZY SIĘ, Strefa Wolnego Czytania, Krakowskie Biuro Festiwalowe

Kulturoteka rozmawia z kuratorami Tate Britain, Rijksmuseum i Wersalu!

A także The Art Institute of Chicago, Barbican Centre, Museo Carmen Thyssen, Staatliche Museen zu Berlin i wieloma innymi. Jak to możliwe?

(fot. Glen Bowman, The Cutter – Woodhorn Colliery Museum, Ashington, Northumberland)

19 września 2012 odbył się po raz drugi “Ask a curator” day na twitterze. Używając tagu #askacurator każdy z użytkowników serwisu mógł zadać dowolne pytanie dowolnemu z ponad 600 kuratorów związanych z instytucjami kultury, które zgłosiły swój udział w wydarzeniu. Polskę reprezentowało tylko Muzeum Erotyzmu. Pełna lista instytucji »>

Jakie pytania zadaliśmy?

Poprosiliśmy kilkudziesięciu kuratorów o wskazanie w jednym tweecie [tylko 140 znaków] najważniejszej misji muzeum w ogóle oraz najważniejszej misji kuratora, także w ogólności. Nie poddajemy ich analizie, w tłumaczeniu nie przypisujemy też autorstwa – rzućcie jednak okiem, bo treści to unikalne i aktualne. W chmurach tagów pod wypowiedziami możecie się zorientować w panujących trendach – na które pojęcia kładziony jest w misji kuratora i muzeum szczególny nacisk.

Po przeczytaniu podzielcie się Waszymi wizjami misji muzeum i kuratora oraz opiniami na temat zaprezentowanych – w komentarzach.

A oto odpowiedzi.

Misja muzeum według kuratorów z różnych stron świata:

• generowanie przychodu, który pozwoli na zapłacenie rachunków
• tworzenie i rozwijanie warunków pozwalających każdemu na wgląd w historię kultury
• publiczność
• ochrona kultury materialnej i dziedzictwa dla dobra obecnych i przyszłych pokoleń
• dzielenie się wiedzą i bycie społecznym
• udostępnianie sztuki publiczności oraz dzielenie się wiedzą na jej temat
• opieka nad kolekcjami i udostępnianie ich publiczności
• poszerzanie wiedzy i rozwój produkcji kulturalnej
• mieć misję i być jej wiernym
• komunikacja i konserwacja
• promowanie sztuki wysokich lotów
• badania, konserwacja, wystawy i nauczanie poprzez kolekcje
• służenie swojej społeczności odpowiadającymi na jej potrzeby programami i treściami
• bycie miejscem, w którym ludzie z przyjemnością patrzą, uczą się i myślą
• promowanie, ochrona oraz komunikowanie dziedzictwa i kultury społeczności skupionych wokół muzeum
• opowiadanie historii, reprezentowanie swojej społeczności poprzez ochronę jej kultury materialnej
• zadziwiać, inspirować i edukować
• inspirowanie ludzi do eksplorowania i dzielenia się ich własną tożsamością, kulturą, środowiskiem, poczuciem przynależnośći oraz do wyrażania ich własnej różnorodności i kreatywności
• bycie wiernym własnym kolekcjom i zaspokajanie potrzeb zróżnicowanych grup odbiorców
• posiadanie strategii narodowej i podążanie za nią
• odzwierciedlanie wartości kreatywnych właściwych danemu muzeum
• kolekcjonowanie, ochrona i prezentacja znaczących dzieł sztuki, promocja i docenianie szerokiego spektrum przedsięwzięć kreatywnych

Chmura tagów utworzona ze słów znajdujących się w odpowiedziach:

Misja kuratora według kuratorów z różnych stron świata:

• serwowanie wiedzy
• przekazywanie i pomaganie w odkrywaniu naszego dziedzictwa
• rozszerzanie kolekcji i wiedzy o nich oraz rozprzestrzenianie opowieści o nich różnymi kanałami, do różnych publiczności
• opieka nad obiektami oraz stwarzanie łączności między obiektami i ludźmi
• opiekowanie się sztuką, artystami i widzami
• branie udziału w kształtowaniu umiejętności rozumienia sztuki i promowanie cieszenia się sztuką wśród publiczności
• łączenie kolekcji z ludźmi oraz angażowanie społeczności
• badanie i konserwacja kolekcji
• dawanie muzeum silnej roli w rozwoju kultury i sztuki oraz przemieszczanie jej relacji ze społeczeństwem
• ochrona kolekcji i wiele innych
• opieka nad kolekcją i generowanie odpowiednich treści z nią związanych
• ochrona, prezentacja i interpretacja
• ochrona ważnych dzieł sztuki i interpretacja obiektów kultury dla współczesnej publiczności
• umożliwianie realizacji wizji artystów w ramach działania instytucji

Chmura tagów utworzona ze słów znajdujących się w odpowiedziach:

—-

Tak to wyglądało w oryginale, z przypisanymi autorami:

——————

Dla zainteresowanych – relacja z pierwszego Ask a curator day w 2010 roku w storify i na muzeoblogu oraz kilka danych statystycznych dotyczących tegorocznej edycji »>

Autor: Michał Pałasz

ekipa #tumblr.a przeprowadziła z nami wywiad! :)

Autorzy: Studenci 3 roku zarządzania kulturą na Uniwersytecie Jagiellońskim (absolwenci 2012)

Koordynator: Michał Pałasz

Nazwa bloga: Kulturoteka

Miejscowość: Kraków

Data pierwszego posta: marzec 2012

Skąd pomysł na założenie blogu grupowego na Tumblrze?

Blog powstał w ramach zajęć z PR i marketingu kultury po to, aby teksty pisane na zaliczenie, które niemal zawsze lądują w szufladach wykładowców, mogły ujrzeć światło dzienne – jeszcze jako świeże. W polskiej sieci bardzo niewiele źródeł pisze o promocji kultury. Ani o tym jak jest, ani o tym, jak być powinno. Studenci 3 roku zarządzania kulturą (a więc tuż przed obroną pracy licencjackiej – większość już się obroniła – gratulacje!) są bardzo wyczuleni na dostrzeganie, jak promuje się polska (i światowa) kultura, instytucje kultury, czy inicjatywy kulturalne. Często mają swoją wizję, jak powinny to robić. Sami będą się tym zajmować lub już się tym zajmują. Posiadają też niezbędną wiedzę – blog jest okazją, aby się nią podzielić.

Publikujecie bardzo dużo, treściwie i często. Ilu autorów współtworzy Wasz blog?

Dokładnie 52 studentów i 1 koordynator. Od marca do czerwca, przez pierwsze 4 miesiące opublikowaliśmy 200 artykułów. Średnio 2 artykuły różnych autorów dziennie.

Czy macie jakiś system redaktorski ustalający, kto publikuje, na jaki temat i kiedy? Czy panuje pełna swoboda i piszecie, kiedy tylko najdzie Was wena twórcza?

W marcu, na początku semestru, ustaliliśmy plan publikacji. Miejsce na wenę jest w tekstach, w ich formie i tematyce, natomiast blog musi żyć, musi oddychać tekstami, które powinny pojawiać się na nim regularnie. W kalendarzu każdy z autorów wybrał 3 dni, od marca do czerwca, w które zobowiązał się opublikować artykuły.

52 osoby x 3 teksty, daje 156 tekstów, a u nas powstało ich do tej pory więcej, 200, z dwóch powodów. Po pierwsze, teksty można było pisać także jako odrobienie nieobecności na zajęciach, po drugie – ważniejsze – część studentów zdecydowała się angażować w blog dalej (pomimo końca obowiązku prowadzenia go). Mam ogromną nadzieję, i jestem prawie pewien, że Kulturotekę na Tumblrze uda nam się wspólnie utrzymać i rozwijać. Gorąco zapraszam też do współpracy wszystkich, którzy chcą się podzielić swoimi doświadczeniami, oczekiwaniami i swoją wiedzą na temat wykorzystania marketingu i PR w dziedzinie kultury.

Czy wzorujecie się na jakichś istniejących blogach? Jakie blogi na Tumblrze Was inspirują?

Nie wzorujemy się na konkretnych blogach, bo jesteśmy pionierami :) Z Tumblra korzystamy ponieważ pozwala na łatwe prowadzenie bloga zbiorowego – wystarczy moderator i każdy może wysłać swój tekst na tumblrowy e-mail przypisany do bloga, skorzystać z przycisku „dodaj” albo dołączyć do współtworzenia grupowego bloga i publikować z poziomu Tumblra. Bardzo przydatne są także Tagi, które można śledzić i przeglądać na swoim Kokpicie. Jest przyjaźnie, a gdy wiele osób, o różnym doświadczeniu w funkcjonowaniu w sieci, stara się stworzyć coś wspólnie, Tumblr jest idealny.

Tatuaż to sztuka! Ma już swoje muzeum w Polsce!!!

  W Polsce oraz naszej części Europy próżno szukać takiego miejsca. Już w tą sobotę (30.06.2012) w Gliwicach zostanie otwarte MUZEUM TATUAŻU!!!

Nowa placówka, to owoce dziesięcioletniej pasji kolekcjonerskiej Piotra Wojciechowskiego – tatuatora i redaktora, pisma “Tatuaż – ciało i sztuka” pierwszego polskiego magazynu w tym temacie.

W zbiorach muzealnych, będziemy mogli zobaczyć plemienne narzędzia z Birmy czy Tajlandii, elektryczne maszynki napędzane za pomocą stopy, fotografie, pocztówki, litografie oraz kolekcje wzorów zdobiące ciała japońskich, amerykańskich i wielu innych ludzi od XVIII do XXI wieku. Słowem wszystko, co ma jakikolwiek związek z tatuażem i ilustruje jego bogatą historię. Serdecznie zapraszamy do udziału w tym unikalnym wydarzeniu. 

Otwarcie pierwszego w Polsce Muzeum Tatuażu już w najbliższą sobotę w Gliwicach na ul. Krupniczej 16. Inauguracja rozpocznie się o godzinie 16:00. Wstęp wolny.

Zainteresowanych zapraszam na

https://www.facebook.com/events/296844643740165/

Muzeum tatuażu – czyli wszystko co powinno się wiedzieć o sztuce ciała. Unikatowe miejsce powstało w Gliwicach. Serdecznie zapraszam i polecam!!!

Joanna Bazylińska